دیگه هیچ کس از اعظم نشونی نداره....حتی دیگه کسی شماره ی اتاقشو هم نمی دونه...چی شد که یهو در ذهن بچه ها گم شد؟

هیچ نمی فهمم این روزا چمه...صبح که چشامو از خواب باز می کنم یهو یه عالمه دلشوره قلمبه میشه توی دلمو تا آخر شب ولم نمی کنه...!!!

نمی دونم واسه چی واسه کی دارم تلاش می کنم...!!!

دل من همی داد گفتی گوایی
که باشد مرا روزی از تو جدایی
بلی هر چه خواهد رسیدن به مردم
بر آن دل دهد هر زمانی گوایی
من این روز را داشتم چشم وزین غم
نبوده‌ست با روز من روشنایی
جدایی گمان برده بودم ولیکن
نه چندانکه یکسو نهی آشنایی
به جرم چه راندی مرا از در خود
گناهم نبوده‌ست جز بیگنایی
بدین زودی از من چرا سیر گشتی
نگارا بدین زودسیری چرایی
که دانست کز تو مرا دید باید
به چندان وفا اینهمه بیوفایی
سپردم به تو دل، ندانسته بودم
بدین گونه مایل به جور و جفایی
دریغا دریغا که آگه نبودم
که تو بیوفا در جفا تا کجایی
همه دشمنی از تو دیدم ولیکن
نگویم که تو دوستی را نشایی
نگارا من از آزمایش به آیم
مرا باش، تا بیش ازین آزمایی
مرا خوار داری و بیقدر خواهی
نگر تا بدین خو که هستی نپایی
ز قدر من آنگاه آگاه گردی
که با من به درگاه صاحب درآیی
وزیر ملک صاحب سید احمد
که دولت بدو داد فرمانروایی
زمین و هوا خوان بدین معنی او را
که حلمش زمینی‌ست طبعش هوایی
دلش را پرست، ار خرد را پرستی
کفش را ستای، ار سخا را ستایی
ز بهر نوای کسان چیز بخشد
نترسد ز کم چیزی و بینوایی
ز گیتی به دو چیز بس کرد و آن دو
چه چیزست: نیکی و نیکو عطایی
ایا مصطفی سیرت و مرتضی دل
که همنام و همکنیت مصطفایی
دل مهتران سوی دنیا گراید
تو دایم سوی نام نیکو گرایی
ز بسیار نیکی که کردی به نیکی
ز خلق جهان روز و شب در دعایی
ترا دیده‌ام قادر و پارسا بس
شگفتست با قادری پارسایی
به دیدار و صورت چو مایی ولیکن
به کردار و گفتار نز جنس مایی
به کردار نیکو روانها فزایی
به گفتار فرخنده دلها ربایی
دهنده ترا همتی داد عالی
که همواره زان همت اندر بلایی
بلاییست این همت و درشگفتم
که چون این بلا را تحمل نمایی
به روزی ترا دیده‌ام صد مظالم
از آن هر یکی شغل یک پادشایی
جوابی دهی، شور شهری نشانی
حدیثی کنی، کار خلقی گشایی
به روی و ریا کارکردن ندانی
ازیرا که نه مرد روی و ریایی
ز تو داد نا یافته کس ندانم
ز سلطانی و شهری و روستایی
هزار آفرین باد بر تو ز ایزد
که تو درخور آفرین و ثنایی
بسا رنج و سختی که بر دل نهادی
از این تازه‌رویی، وزین خوش لقایی
درین رسم و آیین و مذهب که داری
نگوید ترا کس که تو بر خطایی
چه نیکو خصالی چه نیکو فعالی
چه پاکیزه طبعی چه پاکیزه رایی
ترا بد که خواهد، ترا بد که گوید
که هرگز مباد از بد او را رهایی
اگر ابلهی ژاژ خاید مر او را
پشیمان کند خسرو از ژاژخایی
خلاف تو بر دشمنان نیست فرخ
ازیرا که تو برکشیده‌ی خدایی
همی تا بود در سرای بزرگان
چو سیمین بتان لعبتان سرایی
کند چشمشان از شبه مهره بازی
کند زلفشان بر سمن مشکسایی
به تو تازه باد اینجهان کاین جهان را
چو مر چشم را روشنایی ببایی
بجز مر ترا هیچ کس را مبادا
ز بعد ملک بر جهان کدخدایی
چنانچون تو یکتا دلی مهر او را
دلش بر تو هرگز مبادا دوتایی
بپاید وی اندر جهان شاد و خرم
تو در سایه‌ی رافت او بپایی
به صد مهرگان دگر شاد کن دل
که تو شادی و فرخی را سزایی
به هر جشن نو فرخی مادح تو
کند بر تو و شاه مدحتسرایی

"فرخي سيستاني"

این روزها چه بی قرارمو هیچ کاری از دستم بر نمیاد...!!!

سیگارت را له کن!
تلویزیون را خفه کن!
موبایلت را در سطل زباله بیانداز!
چشم هایت را ببند
و مرا ببین
که چقدر بی قرار توام...

هميشه اين فضاي آدماست كه منو مجذوب مي كنه...اتفاقا همينم باعث دگرگونيه رابطه ميشه...چون هيچ وقت نمي فهمم يارو خوش تيپه يا بد تيپ...

همه چيزو سانسور مي كنيم...لعنت به اين قيچي...!

فكر مي كنم سخت ترين كار دنيا اينه كه روي رابطه ات با آدما اسم بزاري...!!!يعني يه جورايي بخواي درجه بنديش كني يا سطحشو تعيين كني...

چه فرق بود میان ذهن منو واقعیت او...و چه ساده و باور پذیر بود صدای ساز او

و اما تو...؟ باور ناپذیر...!!!

ذهنم مدتها بود که جیغ نکشیده بود...اما با حرفای ملی با صدای جیغ همه ی زنها جیغ کشید.........

گاهی یه حس تو وجود آدم خیلی قوی میشه...امروز تو خیابون وقتی خنکی باد به صورتم خورد دلم می خواست اونقدر قوی می بود که منو هل می داد عقبو محکم می کوبوند به دیوار...!!!

امروز ازشون پرسیدم:اگه خدا بهتون میگفت همین الان یکی از آرزوهاتونو برآورده می کنم شما ازش چی می خواستید...؟

حنا در حین اینکه از بودن پوریا ذوق زده بود گفت : اینکه پوریا ارشد قبول شه...

پوریا در حین اینکه سعی می کرد مرد بودنش رو در پنهان کردن لبخندش به خاطر حنا نشون بده گفت : 100 میلیون می خواستم...

منم در همین حین که چشام از حدقه دراومده بود گفتم : یعنی فقط همین..؟

یعنی تمام چیزی که شما می خواید از این زندگی همینه؟پوریا تو فقط 100 میلیون؟حنا تو چرا واسه خودت آرزو نکردی؟

اونا به هم نگاهی کردن ، یه کم ریز ریز خندیدن و هیچی نگفتن...

و من در تمام طول راه توی مترو داشتم فکر می کردم اسم این چیه؟

رضایت؟قناعت؟عشق؟بزرگی؟نادانی؟سادگی؟...

سلام رویاهای دور و دراز من...

پاک یادم رفته بود که باید از زندگی لذت برد...چند وقتی هست که شکایت های پروین توی ذهنم خودنمایی نی کنه...

دیگه حالم دارم بهم می خوره از این...

چقدر آدم زندانیه تو حصار واژه ها...