چند وقتي بود كه مي گفتم بريم اون بستني فروشيه كه همه چيش سبزه ولي قبول نمي كرد...
از اينكه تنهايي برم بستني بخورم و روي يه صندلي بشينم كه وقتي بستني مي خورم كسي روبروم نباشه حس خوبي نداشتم
تا اينكه بالاخره راضي شد كه بريم
گفت : خوب كجا بريم؟
گفتم: همون بستني فروشيه كه همه چيش سبزه...
گفت: كودوم؟
گفتم:همون كه روبروي ايستگاه اتوبوس راه آهن_ونكه...
گفت:آيس پك؟
گفتم:نه...!اونجا كه آيس پك نداره...
گفت:اونجا كه نارنجيه؟
گفتم: نه...اونجا همه چيش سبزه...
خلاصه تا لحظه اي كه برسيم اونجا نفهميد كودومو ميگم، وقتي رسيديم گفت:خوب اينجا كه همش نارنجيه...منم همينو مي گفتم...
خوب كه دقت كردم ديدم راست ميگه...تمام ديوارهاي اونجا نارنجيه،اما ميز و يخچال و ...سبزه...
همه ي اين پرتو پلا ها را گفتم كه بگم چيزي كه ذهنمو به خودش مشغول كرده اينه كه درك حقيقت هم به همين شكله؟
No comments:
Post a Comment